Jak dbać o kwiaty doniczkowe

Rośliny pokojowe rosnące w doniczkach muszą być przesadzane, ponieważ po pewnym czasie zaczynają się w nich źle czuć. Potrzebują więcej ziemi i często większego pojemnika. Ziemia traci pulchność, zmienia się jej odczyn, jednych składników zaczyna brakować, innych jest nadmiar. Gromadzą się w niej osady pozostawione przez używaną do podlewania wodę i nawóz. Niekiedy ziemia może porastać mchem, co utrudnia dostęp tlenu do korzeni.

Przeprowadzka do nowej doniczki jest niezbędna również ze względu na rozrastające się proporcjonalnie do wzrostu części nadziemnej, korzenie. Mogą się one zwijać na dnie doniczki, wychodzić z niej górą, wypychając ziemię lub dołem przez otwór odpływowy. Aby zapewnić roślinom harmonijny wzrost i zaspokoić zapotrzebowanie na składniki pokarmowe, należy je przesadzać średnio co 2-3 lata.

Kiedy przesadzamy?

Dłuższe i cieplejsze dni pobudzają rośliny do intensywnego wzrostu. Dlatego kwiecień to najlepszy moment na przeniesienie ich do nowych doniczek i wymianę ziemi. Nigdy nie należy wykonywać tego zabiegu w czasie spoczynku lub kwitnienia. Aby przesadzić roślinę, trzeba wiedzieć, jakiego wymaga pojemnika i podłoża.

Doniczki i pojemniki

Nowy pojemnik lub doniczka - koniecznie z otworem w dnie - powinien mieć średnicę większą od poprzedniego naczynia o 1-2 cm (gdy różnica jest za duża, ziemia szybko się zbryla i zakwasza, a korzenie nie chcą rosnąć). Pojemniki używane powtórnie należy dokładnie umyć. Białawe wykwity wapnia można usunąć, używając wody z octem. Nowe doniczki ceramiczne przez kilka godzin moczymy w wodzie. Na dno wsypujemy warstwę drenażu o grubości 1-2 cm w doniczkach mniejszych i 5-10 cm w dużych. Drenaż mogą stanowić odłamki ceramicznych naczyń, kamyki lub keramzyt.

Rodzaj ziemi

Zazwyczaj kupujemy gotowe mieszanki złożone z odkwaszonego torfu, piasku i ziemi. Warto jednak pamiętać, do jakich roślin przeznaczone są tzw. mieszanki uniwersalne, gdyż wbrew ich nazwie nie nadają się do wszystkich gatunków.

Przesadzamy krok po kroku

Na kilka godzin przed zabiegiem należy roślinę obficie podlać. Aby wyjąć ją z poprzedniej doniczki, odwracamy ją dnem do góry, przytrzymując ręką podłoże chwytamy łodygę i wykręcamy z doniczki wraz z bryłą korzeniową. Jeżeli bryła nie chce się wysunąć, lepiej stłuc doniczkę, niż uszkodzić system korzeniowy. Jeśli po wyjęciu z doniczki zauważymy u przesadzanej rośliny uszkodzone lub zczerniałe korzenie, należy je odciąć. Mocno splątane natomiast, delikatnie rozluźnić tępo zakończonym patykiem. Przygotowaną w ten sposób roślinę możemy umieścić w nowym naczyniu. Pamiętać należy jednak o tym, że nie powinno się jej bardziej zagłębiać w nowej doniczce niż to miało miejsce w starej. Po umieszczeniu rośliny w pojemniku, obsypujemy ją dookoła podłożem i lekko ugniatamy. Jeżeli wymaga podpory, wbijamy ją już przy sadzeniu, uważając jednocześnie, by nie uszkodzić korzeni.

Po zabiegu

Roślina przez tydzień powinna stać w miejscu, gdzie dochodzi jedynie rozproszone światło. Początkowo stosujemy oszczędne podlewanie, by w poszukiwaniu wody wypuściła nowe, cienkie korzenie wiążące ją z nowym podłożem. Pojawienie się młodych pędów jest sygnałem, by powrócić do normalnego podlewania.

PODLEWANIE

Czas, jaki może roślina wytrzymać bez wody, zależy od jej rodzaju oraz od jej wieku. Nowe młodziutkie roślinki powinny być podlewane często. Natomiast rośliny, które mają mięsiste liście bez wody mogą przetrwać bardzo długo. Roślin nie należy podlewać codziennie. Najlepszym rozwiązaniem jest sprawdzanie stanu wilgotności i gdy ziemia jest sucha można dopiero podlać roślinę. Choć trzeba brać pod uwagę fakt, jaka to jest roślina.

Rośliny liściaste

Rośliny liściaste podlewamy często i obficie w okresie wiosna-lato-jesień. W zimie należy ograniczyć podlewanie. Przed kolejnym podlewaniem 1,5 cm warstwa ziemi powinna wyschnąć. Niebezpieczne dla roślin liściastych jest podlewanie małymi ilościami wody, może to doprowadzić do jej nadmiaru.

Rośliny kwiatowe

Rośliny kwitnące z reguły powinny być wilgotne przez cały okres. Należy często sprawdzać poziom wilgotności, by nie doprowadzić do niedoboru wody. Ziemia, tak jak w przypadku roślin liściastych, powinna przeschnąć.

WILGOTNOŚĆ OTOCZENIA

Stykając się bezpośrednio z suchym powietrzem, każda materia oddaje zawartą w niej wilgoć (dlatego np. schnie pranie). Rośliny nie są tu wyjątkiem, choć niektóre kaktusy, sukulenty i gruboliściaste rośliny, jak peperomia, mają liście przystosowane do bardzo niskiej wilgotności otoczenia. Ich mięsiste liście są zdolne do zmagazynowania maksymalnej ilości wilgoci nawet w najbardziej niekorzystnych warunkach i dlatego też są zdolne do tolerowania także bardzo suchego powietrza. Takie rośliny, jak np. paprocie i draceny, pochodzące z rejonów podzwrotnikowych, mają cienkie, podobne do papieru liście, które są bardzo wrażliwe na kombinację wysokich temperatur i suchego powietrza oraz bardzo podatne na utratę wilgoci. Jeśli temperatury są wysokie, wilgotność niska, czyli powietrze jest bardzo suche (zdarza się tak w wielu mieszkaniach z centralnym ogrzewaniem), tempo parowania wody przez aparaty szparkowe w liściach, może być o wiele za szybkie. Liście, poszczególne komórki rośliny, kompost, a razem z nim korzenie, będą traciły wodę. Szkody wyrządzone w ten sposób mogą być nieodwracalne. Klasycznym sygnałem zbyt niskiej wilgotności otoczenia jest wysychanie brzegów liści, więdnięcie pączków i kwiatostanów oraz żółknięcie brzegów liści, prowadzące w efekcie do całkowitego ich opadnięcia. Jednakże przekroczenie zalecanego dla rośliny poziomu wilgotności też nie jest wskazane. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy nie zwracamy uwagi na wymagania dotyczące wentylacji. Duchota i brak świeżego powietrza mogą doprowadzić bowiem do rozwoju grzybic i gnicia rośliny.

Warunki naturalne

Wiele z roślin hodowanych w domu pochodzi z wilgotnych, tropikalnych lub subtropikalnych obszarów. Jeżeli chcemy być naprawdę zadowoleni z domowej hodowli roślin, musimy zapewnić im warunki jak najbardziej zbliżone do naturalnych. Z trudem jednak znieślibyśmy choćby namiastkę parnej atmosfery tropików we własnym mieszkaniu. Najlepszym rozwiązaniem jest więc zwiększenie wilgotności powietrza jedynie na obszarze ograniczonym do najbliższego sąsiedztwa każdej z roślin.

Mikroklimat

Idealnym miejscem do hodowli roślin niewielkich i wrażliwych na poziom wilgotności otoczenia, takich jak fittonia czy maranta, są "ogrody butelkowe" lub terraria. Zapewniają one odpowiedni mikroklimat z indywidualnym procesem sarnonawilżania i podlewania roślin.

Hodowla w grupach

Ustawianie roślin bardzo blisko siebie sprawi, że będą one wzajemnie dzielić się wydzielaną przez siebie wilgocią. Większość roślin dobrze rozwija się w takich warunkach.

Spryskiwanie roślin

Do spryskiwania pojedynczych roślin należy używać małych spryskiwaczy .W upalne dni spryskiwanie może być niezbędne nawet wiele razy dziennie. Obecnie w handlu łatwo dostępne są spryskiwacze plastikowe, jak i ozdobne z błyszczącymi, metalowymi pojemnikami. Do wody używanej do spryskiwania warto dodać środek odżywczy dla liści . Nigdy nie wolno spryskiwać roślin o liściach pokrytych włoskami. Jeśli jednak już się to zdarzy, roślinę taką należy umieścić z dala od mocnego światła, dopóki liście nie przeschną.

Miniszklamia

Świeżo posadzone szczepki nakrywajmy foliowym workiem, zamocowanym nad doniczką na drucianych obręczach. Ograniczy to utratę wilgoci.

Podwójna doniczka
Dobrze jest umieścić doniczkę z rośliną w większej. wodoszczelnej doniczce, wypełnionej mchem stagnowym lub tortem, które mają właściwości magazynowania wody. Wilgotność wokół rośliny zwiększymy, podlewając doniczkę zewnętrzną. Jest to idealna metoda hodowli paproci.

Podstawki ze żwirem

Wilgotność wokół pojedynczej rośliny, bez nadmiernego przesycania kompostu wodą, można zwiększyć, ustawiając doniczkę na podstawce wypełnionej przemytym żwirem, piaskiem, drobnymi kamykami lub specjalnymi granulkami magazynującymi wodę. Podstawkę napełniamy wodą, uważajqc, by nie sięgała ona dna doniczki.

Maty kapilarne

Maty zrobione z materiału, który kapilarnie przewodzi wodę, nadają się do hodowli roślin wymagających wysokiej wilgotności, najlepiej dla tego składające się z dużej ilości doniczek. Wyścielamy nimi donice i ich podłoże. Zwracajmy uwagę na to, by były stale mokre. Nie powinno, się do nich dostawać powietrze.

Doniczki samopodlewające

Zawierają one wodę W specjalnych zbiornikach, są jednocześnie źródłem wilgoci w najbliższym otoczeniu rośliny. Zaoszczędzą one każdemu hodowcy wiele pracy.

Hodowla w łazience

Łazienka jest zwykle najbardziej wilgotnym miejscem w mieszkaniu. Oczywiście, zależy to także od częstotliwości kąpieli i temperatury otoczenia. Panującą tam atmosferę wykorzystajmy do hodowli roślin lubiących wilgoć.

WYMAGANIA CIEPLNE

Uzależnione od pochodzenia rośliny np. te które rosną w strefie lasu tropikalnego wymagają wysokiej temperatury powietrza i małej ilości światła. W mieszkaniach gdzie zimą jest centralne ogrzewanie trudno jest wpływać na równowagę pomiędzy światłem i temperaturą. Szczególnym problemem jest obniżenie temperatury w nocy (różnica między dniem a nocą powinna wynosić 5-10 C), jeżeli nie stosujemy obniżki temperatury przy niskim poziomie światła wtedy roślina zużywa całą energię zgromadzona w czasie dnia. Należy uważać na gwałtowne wahania temperaturowe - nie większe niż 20 C, ponieważ mogą spowodować uszkodzenia roślin np. żółknięcie liści, ich opadanie. Większość roślin wymaga zimą okresu spoczynku czyli obniżenia temperatury (np. kaktusy w okresie spoczynku - zimy : 5 – 10 C) i ograniczonego podlewania. Ciepłota podłoża jest ważnym czynnikiem uprawy roślin doniczkowych, szczególnie w okresie zimowym. Rośliny wrażliwe na zbytnią obniżkę temperatury, pochodzące z terenów tropikalnych źle znoszą ochłodzenie systemu korzeniowego, szczególnie różnicę między temperaturą powietrza a podłoża 8 - 10 C, co może spowodować znaczne uszkodzenia roślin. Pomimo ograniczonego wzrostu w okresie zimowym temperatura podłoża musi być utrzymana na poziomie nie mniejszym niż 18 C. Innym czynnikiem powiązanym z temperaturą jest wilgotność powietrza, o której często zapominamy, nie potrafimy zapewnić odpowiedniej dla poszczególnych gatunków.

NAWOŻENIE KWIATÓW DONICZKOWYCH

Rośliny do właściwego rozwijania się i wzrostu potrzebują oprócz światła, wody, tlenu także składników odżywczych. Regularne nawożenie jest tak samo ważne jak i podlewanie. Wszystkie z wyjątkiem roślin owadożernych potrzebują odżywiania nawozami, dzięki temu będą dłużej kwitły, będą zdrowsze.

Podstawowymi składnikami nawozów są:

azot (N), fosfor (P), potas (K), inne mikroelementy

Większość nawozów do ogólnego stosowania ma zrównoważony zasób składników odżywczych. Dzięki temu są odpowiednie dla wielu roślin. Inaczej jest z nawozami specjalnie przeznaczonymi do danych gatunków roślin (np.: fiołki, kaktusy). Zawartość każdego z pierwiastków podana jest zazwyczaj na opakowaniu.

Niektóre z roślin wymagają nawożenia przez cały rok, niektóre przez etap wzrostu. Należy pamiętać - nowo posadzonych roślin nie należy nawozić. Nawóz, bowiem jest zawarty w ziemi i umożliwia nowo posadzonej roślinie rozwój na samym początku. Nawożenie należy rozpocząć po 4-6 tygodniach po zasadzeniu - w ziemi torfowej i w przypadku ziemi ilastej po dwóch miesiącach.

Przy nawożeniu należy przestrzegać instrukcji producenta produktu, gdyż przekroczenie stężenia może prowadzić nawet do zniszczenia rośliny. Przed nawożeniem roślinę zawsze należy podlać, odczekać aż woda spłynie, a następnie podlanie rośliny nawozem. Nigdy nie ulegaj pokusie przekarmienia roślin. Rośliny doniczkowe rosną właściwie, gdy współgrają ze swym otoczeniem, a przekarmiona roślina prawdopodobnie gwałtownie rozrośnie się, stając się przerośniętym okazem.

Sposób nawożenia

Rozcieńczony nawóz - dostarczany w formie płynnej. Zawsze podlewać rośliny od spodu (na spodek). Po 30 min. usunąć resztki nawozu ze spodka. W przypadku jego nie usunięcia nastąpi koncentracja, która jest szkodliwa dla roślin.

Bezpośrednio Dostarczamy - także w formie płynnej, lecz bezpośrednio do ziemi. Zazwyczaj wkrapla się określoną ilość nawozu w ziemie, a następnie podlewa roślinę z góry.

Pałeczki nawozowe - są polecane dla wiszących koszyków, skrzynek parapetowych i innych roślin doniczkowych. Małe pałeczki nasączone nawozem wkłada się do doniczki. Wilgoć gleby będzie oddziaływać na pałeczkę, uwalniając z niej stopniowo nawóz. Liczba zastosowanych pałeczek uzależniona jest od wielkości doniczki.

Tabletki - najczęściej stosowane razem ze zwalczaniem szkodników są małe tabletki. Wkłada się je do gleby roślin.

Opryskiwanie liści - nawożenie tą metodą jest bardzo szybkie i co najważniejsze skuteczne. Środek odżywczy mieszamy w odpowiedniej proporcji z wodą w spryskiwaczu, a następnie spryskujemy nim liście rośliny. Należy pamiętać, iż należy stosować słaby roztwór szczególnie, jeśli nawóz jest barwiony. Zapobiegnie to w rezultacie odbarwieniu liści albo osadzeniu się na nich niepożądanego nalotu.